Ten wpis będzie podsumowaniem mojego udziału w konkursie Daj Się Poznać i postępów w projekcie dokonanych w tym czasie.

Napisałem 20 wpisów. Nie licząc tego, który w sumie też dotyczy projektu :-). W każdym razie starałem się, aby każdy wpis był dobry jakościowo i wolałem lepiej je przygotować merytorycznie niż zrobić ponadprogramowe wpisy.

W międzyczasie pojawiło się 8 szkiców, ale w głowie mam więcej tematów na wpisy. Tym bardziej, że jak na razie omówionych zostało 5 modułów (z kilkunastu), a implementacja dotyczyła tylko 2 z nich. 5 szkiców dotyczy projektu lub jest delikatnie z nim związana. Pozostałe 3 to moje przemyślenia związane z IT lub tematami pobocznymi.

Kod jest trochę do tyłu w stosunku do wpisów na blogu – jest go mało, a zrealizowane funkcje wymagają dopracowania. Ale prowadzenie projektu to nie tylko pisanie kodu – to analizowanie wymagań, wyszukiwanie rozwiązań (R&D), prototypowanie, projektowanie, testowanie rozwiązań, rozwiązywanie problemów/błędów oraz dokumentowanie. Tych prac było już trochę i większość z nich została opisana na blogu. Tak naprawdę obecny kod jest ciągle w fazie prototypowania, ale kolejne realizowane etapy utwierdzają mnie w przekonaniu, że wstępny projekt i analiza były dobrze zrobione.

Nie założyłem Twittera ani fanpage’u projektu na Facebooku. Projekt nie jest jeszcze w takim stadium, żeby się nim chwalić. Jak nastąpi odpowiedni moment to napewno go założę. Powoli zaczynam się przekonywać do samego Twittera, gdyż pojawia się dużo twittów zawierających ciekawe informacje, np. dotyczących .NET Core, a ograniczenia długości twitta powodują, że zawierają one tylko potrzebną informację lub zajawkę tematu – jak chcę doczytać więcej to mogę poszukać dalszych informacji.

Nie informowałem także o nowych wpisach na blogu, gdyż moim celem nie było popularyzowanie bloga, lecz ruszenie projektu dalej. Paradoksalnie prawdopodobnie, gdyby nie wpisy na blogu, to projekt aktualnie byłby na dalszym etapie – więcej funkcji zostałoby zrealizowanych. Natomiast pisanie wpisów pozwoliło mi na bardziej dogłębne poznanie tematu i usystematyzowanie wiedzy w danym temacie, co ostatecznie pozwoliło mi (lub pozwoli w przyszłości) szybciej wykryć problemy lub błędy. A jak wiadomo czym szybciej błąd zostanie wykryty, tym mniejszy jest koszt jego naprawienia. Wracając do tematu informowania o nowych postach, to myślę, że się to zmieni i zacznę korzystać z Twittera oraz dotnetomaniaka. Tego drugiego znalazłem w podsumowaniach kilku innych projektów konkursowych, więc myślę, że warto skorzystać.

Moim celem podczas dołączania do konkursu było sprawdzenie czy uda mi się wytrwać. Nic nie traciłem dołączając, a okazało się, że podoba mi się pisanie i dzielenie wiedzą. No i wytrwałem. Chyba największym powodem dlaczego wcześniej nie pisałem był strach przed krytyką związaną z pokazaniem światu czegoś swojego. Ostatecznie jedyny komentarz jaki otrzymałem był pozytywny. Być może coś źle skonfigurowałem i nie działają komentarze – chociaż to testowałem. Więc jeżeli to czytasz to dodaj komentarz – oczywiście pozytywny :-).

Zgodnie z zaleceniami procenta nie traciłem czasu na konfigurowanie i dopieszczanie bloga, tylko zająłem się pisaniem. Dlatego nie ma na blogu sekcji o mnie, ale po zakończeniu konkursu planuję się tym zająć. Kupiłem też domenę czesio-w-it.pl, która już działa, ale czesio-w-it.2ap.pl jest osobnym bytem – nie przekierowuje na nią. Nie robiłem tego żeby nie popsuć działania skryptu na stronie dotnetblogs.pl/dajsiepoznac i żeby mój blog nadal tam się wyświetlał – ale to zrobię.

Podsumowując jestem zadowolony z udziału w konkursie i na pewno będę pisał dalej. Być może nie tak często, ale myślę, że jeden wpis tygodniowo się pojawi – bo te się pojawiały naturalnie. Zdobyłem nowe doświadczenie i chcę kontynuować jego zdobywanie. Wkręciłem się w prowadzenie bloga, a jako, że publicznie podjąłem się prowadzenia projektu, to nie mogę go nie skończyć – bo tylko wtedy będę mógł uznać temat za zamknięty.